برآورد اثر مصرف غذای تکمیلی در هر یک از ماه های پس از تولد کودک تا ۲ سالگی روی بروز افت وزن: استفاده از مدل نرخ با ضرایب وابسته- زمان برای رخ دادهای بازگشتی

سابقه و هدف: افت وزن در کودکان از جمله اختلالاتی است که ممکن است به دفعات برای کودک اتفاق بی افتد، لذا در دسته ی رخ دادهای بازگشت پذیر قرار می گیرد.هدف این مطالعه، استفاده از مدل نرخ حاشیه ای برای رخ دادهای بازگشتی و هم چنین مدل نرخ با ضرایب وابسته-زمان برای بررسی عوامل خطرساز افت وزن بود.   مواد و روش ها: در این مطالعه از اطلاعات موجود در پرونده های بهداشتی 1673 کودک که در سال های 85 و 86 به منظور چکاب ماهیانه طی دو سال ابتدایی زندگی خود به مراکز بهداشتی-درمانی مناطق شرق تهران مراجعه کرده بودند، استفاده شد. ابتدا با به کارگیری مدل نرخ متناسب، عوامل خطرساز افت وزن در کودکان زیر دو سال شناسایی شده، سپس با برازش مدل نرخ با ضرایب وابسته-زمان تاثیر مصرف غذای تکمیلی در ماه های مختلف از عمر کودک روی بروز افت وزن مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد هم زمان با شروع تغذیه تکمیلی نرخ بروز افت وزن افزایش پیدا می کند و بین ماه های نهم تا یازدهم به حداکثر مقدار خود می رسد و از آن پس روندی نزولی در پیش گرفته با بزرگ تر شدن کودک کم تر و کم تر می شود. نتیجه ی آزمون والد نشان داد که اثر مصرف غذای کمکی روی افت وزن کودک به ازای ماه های مختلف از عمر او به صورت معناداری متفاوت می باشد (001/0 p < ). نتیجه گیری: با توجه به متفاوت بودن تاثیر مصرف غذای تکمیلی روی بروز افت وزن در کودکان، استفاده از مدل نرخ با ضرایب وابسته-زمان برآورد مناسب تری از این اثر ارائه می دهد